Pas op voor de ons-kent-ons-terroristen !

28 januari 2010, Europese dag van de privacy.

“Ik heb vannacht weer zo heerlijk geslapen, net als jij waarschijnlijk. Ik hoef me geen zorgen meer te maken; de overheid en de AIVD waken 24 uur per etmaal over jou en mij. Natuurlijk gaat er nog wel eens wat mis, een calamiteitje hier en daar, maar over het algemeen hebben ze het toch redelijk goed onder controle.
Wie voelde zich na 9/11 nog echt veilig op straat? Geef maar toe dat ook jij regelmatig even over je schouder uitkeek naar verdacht uitziende personen. Of dat je hart een slag oversloeg bij het zien van een onbemande tas. Of zelfs dat je je tijdens een bezoek aan de megadrukke Dolle Dwaze Dagen in de Bijenkorf opeens realiseerde wat een prachtig doelwit deze plek voor terroristen zou kunnen zijn.
Wat zeg je? Je voelt je nu juist onveiliger dan voorheen omdat je in je privacy wordt aangetast. Wat wil je dan? Ze moeten natuurlijk wel hun werk kunnen doen. Wat heb je aan privacy, als je niemand meer kunt vertrouwen. Weet jij veel, misschien is jouw aardige buurman wel een terrorist, tegenwoordig is toch niets meer wat het lijkt.
Je hebt natuurlijk wel gelijk als je zegt dat al je gangen inmiddels traceerbaar zijn, dat zal ik niet ontkennen. Ik weet ook wel dat de nieuwe communicatiemiddelen dat met zich meebrengen. Maar denk je nu werkelijk dat er ook maar iemand echt geïnteresseerd is in waar ik mijn dagelijkse boodschappen doe, wat ik gisteren heb gegeten en met wie, waar en hoeveel geld ik heb gepind en welke plaats ik per trein heb aangedaan?
Ah, je vindt dus dat instellingen en bedrijven misbruik maken van onze persoonsgegevens. Kom op zeg, je moet niet zo overdrijven, daar word je alleen maar paranoïde van. Relax een beetje.
Mensen zoals jij denken allemaal dat ze zo belangrijk en uniek zijn, met hun eigen gedoetjes, gedachten en geheimen. En dat ze zelf wel kunnen uitmaken wat ze daarvan prijsgeven. Jullie vergeten voor het gemak maar even dat de vijand op de loer ligt, overal. We moeten nu eenmaal allemaal wat inleveren om de nationale veiligheid te vergroten, ook jij. En daarbij, wát hebben we uiteindelijk te verbergen met z’n allen?
Weet je, geheimen hebben hun langste tijd allang gehad. Het nieuwe tijdperk van Life Sharing is aangebroken. Je zou ook eens moeten gaan twitteren, dan zul je ervaren hoe leuk het is om alles met je vrienden en bekenden te delen. Je sluit je zo af de laatste tijd.
Wat ik je trouwens nog wilde vragen, wat deed jij in Amsterdam woensdagavond? Mijn vriendinnen twitterden dat ze jou daar hebben gezien. En Helena was daar overigens ook, met een man die sterk op jou lijkt. Die man liet haar bepaald niet onberoerd. Tenminste, als ik mijn collega’s mag geloven. Kwestie van een zeer toevallige samenloop van omstandigheden, mag ik aannemen? ”

Het priem(a)getal 43

Deze column stond pas op fok.nl.

Veronica eiste het luttele bedrag van 43 miljoen van Berlusconi. 43% van de vrouwen voelt zich duidelijk jonger dan ze in werkelijkheid zijn. ‘43’ is een heerlijk Spaans likeurtje met 43 ingrediënten en 43% van de vrouwen koopt regelmatig iets leuks voor zichzelf. 43% van de 43-jarige vrouwen willen vaker seks, daar de helft van gaat vreemd en van de andere helft fantaseert 43% over dingen die ze nooit zouden doen. 43% van de vrouwen valt voor de traditionele openingszin, mits deze minstens 43% humor bevat. Ook vindt 43% van de vrouwen dat de man bij een eerste etentje moet betalen, maar wil 43% verder wel onafhankelijk zijn. Maar liefst 43% van de vrouwen kiest voor functioneel en sportief ondergoed, terwijl ook weer 43% regelmatig investeert in mooie lingerie.

Dit is nog maar het topje van de ijsberg. Vrouwen hebben iets bijzonders met het getal 43. Het getal 43 heeft over alle vrouwen wel iets te vertellen. Het is een soort magisch ‘vrouwengetal’.

Toen ik 18 jaar was, straalde het leven mij toe. Alles lag nog open, ik voelde me jong, mooi en energiek. De leeftijd van 43 jaar leek mij het einde van alles dat plezier brengt. Over de top dus eigenlijk. Maar niets is minder waar gebleken. Sinds een paar weken ben ik zelf 43 jaar. En ik heb de magie van 43 inmiddels ontdekt ; 43 is het nieuwe 18!

Ik schaar me graag onder de vrouwen van 43 jaar. Zowel mentaal als fysiek zijn we op ons hoogtepunt. We voelen ons mooier, leuker, spannender en veelomvattender dan ooit. We zitten boordevol energie en laten ons niet meer gek maken door allerlei stressfactoren. We staan weer stralend en zelfverzekerd in het leven. We kennen en herkennen de geneugten van het leven en weten deze op waarde te schatten. Ons levensmotto is ‘ now or never…’
Voor de sceptici onder ons heb ik hier ook het wetenschappelijke bewijs :
http://www.nieuwarchief.nl/serie5/deel010/dec2009/lenstra.pdf

De mannen, snappen die hoe uniek het getal 43 is? Bewust niet, maar wel onbewust. Mannen spenderen namelijk 43 minuten per dag aan het kijken naar mooie vrouwen, naar óns dus. Dat plezier gun ik ze van harte!

* Overigens is de pret over een jaar echt nog niet voorbij. 44 is namelijk een meester-getal en staat in de esoterische numerologie voor grote kracht, succes en een bijzonder leven!

rolmodellen gezocht m/m

Deze column stond op fok.nl.

Beste mevrouw de staatssecretaris Dijksma,
Ik val maar gelijk met de deur in huis; Ik ben het zat, hélemaal zat. Het gaat over mijn zoon Melvin. Hij zit nu in groep 5 van de basisschool. Leuk joch, veel vrienden en houdt van een geintje op z’n tijd. Niks mis mee dus, zou je denken. Maar steeds weer krijg ik van die juffies daar te horen dat ie te brutaal is en losse handjes heeft en zo. En nou willen ze zelfs dat ie op een cursus gaat om sociale dingen te leren. Hij moet leren te praten over z’n probleempjes, zeggen ze. Ik ben er goed ziek van, al dat geouwehoer van die vrouwen. Ze snappen niet dat wij mannen de zaken gewoon op onze eigen manier oplossen. Even laten weten wie de sterkste is en je hoeft het nergens meer over te hebben. Maar nee, hij moet nu stickertjes verdienen. Die krijgt ie dan als beloning als ie precies doet wat zij zeggen. En nu denken ze ook nog dat ie ADHD heeft. Omdat ie zo druk doet en veel beweegt. Maar het is gewoon een gezonde, ondernemende gast. Niks mis mee. Hij moet wat te doen hebben, hij moet op onderzoek uit kunnen. Niet de hele dag dat getrut van die juffies aanhoren; ‘Melvin, als je nog 3 stickertjes hebt verdiend, mag jij vandaag de thee rondbrengen.’ Pápjochies worden het. Als ie bijvoorbeeld lekker fanatiek is met de gym, zit ie gelijk weer de halve les op de bank; ‘Het gaat om het plezier in het spel Melvin, niet alleen maar om het winnen…’ Watjes maken ze er van.
Er zijn wel een paar meesters op die school hoor, maar dat stelt weinig voor. Dat zijn van die softe figuren, die hebben daar al helemaal niets te vertellen. Welke normale vent gaat er nou nog naar de PABO? Daar leren ze niet veel meer dan veters strikken en billen afvegen. Daar heeft een echte vent toch geen zin in.
Kijk, een echte man zoals ik begrijpt die jongens tenminste. Geen woorden, maar daden. Wel een geintje op z’n tijd. Maar een beetje kerel hoeft maar één keer wat te zeggen en die jongens luisteren gewoon. Die hebben echt geen stickertjes nodig om die ventjes bij de les te houden.
Die jonge jongens zien overdag geen echte mannen meer. Wat krijgen ze dan als voorbeeld? Vrouwen! Vrouwen hebben de opvoeding en het onderwijs helemaal in hun pocket. Die dominante wijven weten gewoon niet meer wanneer ze moeten stoppen met dat geëmancipeer. Ze gaan door tot we allemaal wijven zijn geworden. Daar moeten ze eens wat tegen doen, voor het te laat is!
U bent zelf natuurlijk ook een vrouw, dus u zult er wel niet zo mee zitten. Daarom heb ik zelf maar vast de oplossing bedacht. Kijk, de mannen hoeven tegenwoordig niet meer in dienst. Dus wat is er op tegen om ze een jaar van hun leven, als ze volwassen zijn, het onderwijs in te sturen. Op elke school een paar stoere kerels, die een voorbeeld zijn voor onze jongens. Anders gaat deze generatie jongens ook verloren. Dan wordt het helemaal een vrouwenmaatschappij! Daar ben je lekker mee!
Ik hoop dat u hier snel werk van maakt, want mijn geduld begint zo langzamerhand echt op te raken. Nou, en dan ben ik een man van weinig woorden hoor, ’t is maar even dat u dat weet.

De groeten van Sjon, de vader van Melvin.

Sprookjesfiguren

Als klein meisje was ik verzot op sprookjes. Ik was vooral nieuwsgierig naar het vervolg op ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Juist als alles zo mooi voor elkaar was, eindigde het verhaal. Dus droomde ik er het oneindige, ultieme geluk zelf achteraan.Ook in deze tijd bestaan sprookjes nog. Lees de bladen er maar op na.
Zo werd Susan afgelopen jaar de hoofdrolspeelster in haar eigen sprookje.
Op een gewone zondagmiddag stond ze zichzelf een glaasje wijn toe. En, oké, daarna nog een. Ze waande zich op een groot podium, het publiek applaudisseerde uitzinnig en ze boog nog maar eens diep in haar prachtige jurk. Mannen verdrongen zich aan haar voeten om haar persoonlijk hun rode rozen te kunnen overhandigen. Uiteindelijk verdween ze dan achter het gordijn. Vanaf haar jeugd was dit haar lievelingsdroom. En met een derde glaasje wijn op zong ze er vervolgens op haar mooist ‘Dreamed a dream’ achteraan. Maar op deze zondag had ze hier niet genoeg aan. Er begon een enorm verlangen in haar te groeien. Na het vierde glaasje wijn werd ze overmoedig en besloot ze om haar droom waar te gaan maken. It’s now or never, moet ze hebben gedacht.
De rest van het verhaal kennen we. Ieder van ons heeft zich laten verrassen door de onverwacht krachtige en prachtige stem van Susan Boyle. Ze heeft in Engeland inmiddels meer albums verkocht dan Michael Jackson, is de favoriet van de Obamaatjes en er gaan zelfs stemmen op dat ze een rol krijgt in de volgende Bondfilm. Deze dame heeft haar droom meer dan waar gemaakt. Een bijzonder succesverhaal van een vrouw wiens leven voorheen gekenmerkt werd door eenvoud, braafheid en onaantrekkelijkheid. Ze heeft mij het vertrouwen gegeven dat niets in het leven onmogelijk is. Het enige wat nog aan haar geluk ontbreekt is de prins op het witte paard, maar die komt er echt nog wel. Haar sprookje is nog niet af.
Hoe anders verging het onze Tiger, wiens leven was als dat van een mooie prins in een sprookje.
Tiger was wat je noemt een echt ‘zondagskind’. Al op jonge leeftijd had hij alles wat zijn hartje begeerde. Een prachtige vrouw, twee bloedjes van kinderen, een zeer succesvolle golfcarrière en geld genoeg om alles te kunnen kopen wat hij wilde. Hij kreeg de status van internationaal meest geliefde schoonzoon. Tiger werd door iedereen op handen gedragen en ging een geplaveid leven tegemoet. Hij hoefde alleen nog maar ‘lang en gelukkig’ verder te leven. Maar na enkele jaren van voorbeeldig gedrag, deed een testosteronboost hem de das om. Hij dronk een drankje of vier, werd overmoedig en werd vervolgens zoenend met een partygirl betrapt, terwijl hij volgens eigen zeggen haar slechts ‘ a good golfgrip showde’. Hoe dan ook, zijn Zweedse eega vertrok per direct met de kinderen naar haar vaderland en zijn zwaar teleurgestelde sponsors trokken hun gelden in. Tiger Woods ging diep door het stof en besloot zijn carrière tijdelijk te laten voor wat het was. Hij zag zijn droomleven in korte tijd verwoest. Zijn verliesverhaal begon met een leven dat gekenmerkt werd door rijkdom, schoonheid en roem. De prins die alles al had, wenste zich nog wat meer en uiteindelijk kwam hij met zijn bedrog bedrogen uit. De verwachtingen rond het rolmodel drukten blijkbaar als een te zware last op zijn schouders. Hij stelde teleur en viel van zijn voetstuk.
Zo geeft ook hij mij het inzicht dat alles in het leven mogelijk is.
En sprookjes zijn uiteindelijk dus tóch eindig.