De naakte waarheid

Onlangs kondigden Arie Boomsma en Stephan Sanders de lancering aan van hun boek ‘De man en zijn lichaam’. Het klinkt zo veelbelovend, dat ik die nacht de slaap bijna niet kan vatten. De volgende morgen haast ik mij naar de boekwinkel, maar helaas hebben Arie en de zijnen de plaatselijke schappen nog niet bereikt. Internet biedt gelukkig uitkomst en een dag later mag ik dan eindelijk de 23 mannenlijven in de handen nemen. Mijn verwachtingen zijn hooggespannen.

Vanaf de kaft kijken Stephan en Arie, uiteraard met ontblote strakke torso, mij doordringend aan. Dat begint al goed. Maar hoe en waar begin je eigenlijk bij zo’n soort boek? Ik probeer mij er een voorstelling van te maken hoe mannen te werk gaan als er een kersverse Playboy voor hen ligt. En dan niet de cougarversie, maar iets fris en fruitigs, waar ze reikhalzend naar uit hebben gekeken. Verwachtingsvol sla ik wat bladzijden om. Ik zie wel erg veel tekst. Eerst de plaatjes maar eens opzoeken. De mannen mochten zelf bepalen hoe ze werden gefotografeerd; wat ze van hun lichaam prijs willen geven aan de buitenwacht.

Het percentage bloot vind ik op het eerste gezicht wat teleurstellend. De meeste mannen zijn blijkbaar minder exhibitionistisch ingesteld dan ik had verwacht. De echte niet-verhullende shots zijn vooral van mannen rond de 60. Wat wil je, bloot is hun tweede natuur; zij waren tenslotte ontdekkende pubers tijdens de broeierige jaren zestig. Vervolgens zijn er de mannen met de flinke sixpacks, die schromen er geenszins voor deze lensvullend tot hun recht te laten komen. Maar de overige mannen leggen in mooie en integere verhalen uit waarom zij uiteindelijk toch kozen voor de veilige verhulling achter textiel.

Zelden krijgen vrouwen appetijtelijk mannelijk bloot te zien in boeken of tijdschriften. In de Viva en Flair staan wel regelmatig mannenlijven met hun verhaal, maar die body’s hebben weer geen hoofd. Ondanks dat vrouwen de naam hebben onzeker te zijn over hun uiterlijk, hebben ze er blijkbaar minder moeite mee zich fysiek prijs te geven aan (mannelijke) kijkers. Ik begrijp dit ook wel. Het vrouwenlichaam heeft namelijk beduidend meer om het lijf. De onmiskenbare blikvangers van de vrouw zijn de borsten, in al hun variaties. Haar genitaliën daarentegen zijn beduidend subtieler aanwezig. Bij de man echter kun je daar toch moeilijk omheen. En dan is bloot opeens wel weer heel bloot.

Ach, uiteindelijk ben ik wel tevreden met het aanwezige beeldmateriaal. Het betreft zeker geen overdosis aan erotische hotshots, maar aan de andere kant word je ook niet geconfronteerd met onsmakelijke taferelen . Het is van alles wat en steeds net genoeg. We moeten blijkbaar langzaamaan wennen aan beelden van geheel ontblote mannen. Inmiddels kijk ik wel reikhalzend uit naar ‘De man en zijn lichaam, deel twee’! Ik hoop namelijk dat Arie zich daarin laat inspireren door de Bijbelse Adam; die met slechts dat vijgenblaadje. Dat kan ik nu wel aan.