Het lot van de man

Wat ben ik blij dat ik geen man ben. Daar waar vrouwen hun status nog steeds zien groeien, brokkelt dat van de man langzaam maar zeker steeds verder af.

Het begon ooit zo veelbelovend. Laat ik uitgaan van het scheppingsverhaal. In den beginne was daar alleen Adam. Maar alleen is ook maar zo alleen, dus werd uit de rib van Adam het aangename gezelschap Eva vervaardigd. God was goed van zin. Daar waar hij in de dierenwereld de mannetjes liet uitblinken in schoonheid, overtrof hij zichzelf met zijn kunstwerk ‘de vrouw’. Een bijzonder kadootje. Maar wel een kado met een opdracht: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag’. Dat lieten de Adams onder ons zich geen twee keer zeggen. Binnen de kortste keren hadden ze wereldwijd een heel imperium opgebouwd. Ze waren eeuwenlang druk in de weer met hun verantwoordelijke taak. De Eva’s haalden ondertussen hun voldoening uit het ondersteunen van hun Tarzan en het aanleveren en grootbrengen van de roedel. Wat kon een man zich nog meer wensen?

Maar toen ze de hele aarde eenmaal overvloedig bevoorraad hadden met nazaten, besloten de vrouwen hun kwaliteiten elders aan te wenden. Doelwit werd het terrein van de man. Ze bundelden hun krachten en streden voor emancipatie. En wel met groot succes. De mannen zagen met lede ogen aan hoe hun lieftallige partners zich ontpopten tot strijdlustige tijgers. Deze identiteitsverandering werd door de mannen zowel bewonderd als gevreesd. Vrouwen waren blijkbaar ook in staat hun mannetje staan.

Toch maakten ze zich nog steeds niet echt zorgen. Natuurlijk ervoeren ze de doorgewinterde feministen wel als een ‘pain in the ass’, maar in eerste instantie leek het allemaal niet zo’n vaart te lopen. Dachten ze. Zij waren nu eenmaal het sterke geslacht. Zij waren tenslotte degenen die het echte werk, het werk dat er toe deed, bleven doen. Daar kon toch niemand afbreuk aan doen? En het was ook eigenlijk best gezellig, wat vrouwen op de werkvloer.

Dat is bij nader inzien een cruciale inschattingsfout gebleken. We weten immers allemaal hoe het verder ging. Vrouwen baanden zich succesvol een weg in de ‘mannenwereld’. De mannen voelden hoe het gras onder hun voeten werd weggemaaid en kwamen massaal in een identiteitscrisis terecht. Was Will das Weib? In hun vertwijfeling werden ze als was in de handen van vrouwen. Ze lieten zich gelaten allerlei rolmodellen aanmeten, maar treurden om vervlogen tijden. Alleen onder elkaar konden ze de euforie van weleer nog herbeleven. Ze hadden maar een troost; erger dan dit kon het toch niet meer worden?

Ik begin oprecht medelijden te krijgen. Zeker gezien het feit dat ik bij deze de boodschapper ben van nog meer slecht nieuws. Het kan namelijk nog wél erger. Laat ik maar met de deur in huis vallen; mannen blijken genetisch gezien slechts een 'wegwerpartikel' te zijn. Don’t kill the messenger. Dit is namelijk niet mijn persoonlijke conclusie, maar die van Britse wetenschappers.

Kort samengevat komen hun bevindingen op het volgende neer;
Daar waar vrouwen zich het sterke geslacht noemen omdat ze gemiddeld ouder worden, wisten mannen zich tot voor kort kranig te verweren; ‘wij doen nu eenmaal zwaarder werk. Ons lichaam is eerder ‘op’.’ Maar dat blijkt een wassen neus te zijn. Het vrouwelijk lichaam is namelijk beter in staat zichzelf te onderhouden en cellen jong te houden. Het moet tenslotte in staat zijn tot het baren en grootbrengen van het nageslacht. Vrouwelijke genen zijn er daarom op ingesteld om het lichaam zo lang mogelijk in goede conditie te houden. Bij mannen speelt dat minder, omdat bij de voortplanting de rol van de man in principe beperkt blijft tot de zaadlozing. De man is daarom genetisch niet geprogrammeerd om lang mee te gaan.

Tja, dat is even slikken. Dat begrijp ik. Maar gelukkig weten vrouwen kwaliteit nog altijd meer te waarderen dan kwantiteit. Hoog tijd dus voor wat zelfreflectie onder de mannen om zich eindelijk te bezinnen op hun sterke punten. Want als de man niet alle energie steekt in een effectief charme-offensief, zal hij de Kliko of het grof vuil niet ontlopen. Hij heeft zich inmiddels eigenhandig bijna overbodig gemaakt. Nu moet hij een nieuwe behoefte creëren. Bij de vrouw dan, wel te verstaan. Ik laat me graag verrassen.