Burendag op 26 september 2009, initiatief van het Oranjefonds en Douwe Egberts.
(Advertentie zaterdag 12 september ’09)
Er was eens een prinses, haar naam was Máxima. Máxima leidde een fijn leventje op landgoed De Horsten, samen met haar man en drie dochtertjes. Ze kwam oorspronkelijk uit een ver warm land, maar was al goed ingeburgerd, op wat kleine details na. Zo was zij bijvoorbeeld nog niet bekend met het typisch Nederlandse verschijnsel ‘een bakkie bij de buren doen’.Gelukkig was ze beschermvrouwe van het Oranjefonds en deze club maakte daar gelijk een groots item van. ‘Prinses Máxima, we zullen er hoogst persoonlijk voor zorgen dat ook U ‘een bakkie bij buren’ kunt gaan doen.’ En zo geschiedde het.Elk jaar werd er landelijk een z.g. burendag georganiseerd : Maak van je buurt je thuis. In het hele land werden buurtfeesten georganiseerd, gesponsord door het Oranjefonds. En op het meest pretentieuze feestje werd ook de prinses uitgenodigd. Ze kon haar plezier niet op; sjoelen, spijkerpoepen, steltlopen, koekslaan en natuurlijk geurige bakjes doen bij de buren.
Zo ging het jaar in, jaar uit. Maar na een aantal jaren merkte de prinses dat het animo voor de burendag begon af te nemen. Er werden nog wel feesten georganiseerd, maar ze ervoer een significant verschil in zowel de kwantiteit als de kwaliteit van de festiviteiten.
Omdat ze er zelf de vinger niet achter kreeg, gaf ze het Oranjefonds de opdracht te onderzoeken wat de oorzaak van deze teneur kon zijn.
Uitgebreide buurtonderzoeken en eindeloze vergaderingen en evaluaties volgden.
Maar uiteindelijk kon de voorzitter Máxima het volgende vertellen : “Beste prinses, ik weet nu waar de behoefte des volks ligt. Laten we alvast vooruitlopen op het laatste hoofdstuk van de inburgeringcursus. Daar gaat het namelijk over ongeschreven wetten en fatsoensnormen in Nederland. U kon het natuurlijk niet weten, maar in de lage landen wordt het enorm gewaardeerd,als je ook je buren weer eens terúgvraagt, begrijpt u…”.
(Advertentie zaterdag 12 september ’09)
Er was eens een prinses, haar naam was Máxima. Máxima leidde een fijn leventje op landgoed De Horsten, samen met haar man en drie dochtertjes. Ze kwam oorspronkelijk uit een ver warm land, maar was al goed ingeburgerd, op wat kleine details na. Zo was zij bijvoorbeeld nog niet bekend met het typisch Nederlandse verschijnsel ‘een bakkie bij de buren doen’.Gelukkig was ze beschermvrouwe van het Oranjefonds en deze club maakte daar gelijk een groots item van. ‘Prinses Máxima, we zullen er hoogst persoonlijk voor zorgen dat ook U ‘een bakkie bij buren’ kunt gaan doen.’ En zo geschiedde het.Elk jaar werd er landelijk een z.g. burendag georganiseerd : Maak van je buurt je thuis. In het hele land werden buurtfeesten georganiseerd, gesponsord door het Oranjefonds. En op het meest pretentieuze feestje werd ook de prinses uitgenodigd. Ze kon haar plezier niet op; sjoelen, spijkerpoepen, steltlopen, koekslaan en natuurlijk geurige bakjes doen bij de buren.
Zo ging het jaar in, jaar uit. Maar na een aantal jaren merkte de prinses dat het animo voor de burendag begon af te nemen. Er werden nog wel feesten georganiseerd, maar ze ervoer een significant verschil in zowel de kwantiteit als de kwaliteit van de festiviteiten.
Omdat ze er zelf de vinger niet achter kreeg, gaf ze het Oranjefonds de opdracht te onderzoeken wat de oorzaak van deze teneur kon zijn.
Uitgebreide buurtonderzoeken en eindeloze vergaderingen en evaluaties volgden.
Maar uiteindelijk kon de voorzitter Máxima het volgende vertellen : “Beste prinses, ik weet nu waar de behoefte des volks ligt. Laten we alvast vooruitlopen op het laatste hoofdstuk van de inburgeringcursus. Daar gaat het namelijk over ongeschreven wetten en fatsoensnormen in Nederland. U kon het natuurlijk niet weten, maar in de lage landen wordt het enorm gewaardeerd,als je ook je buren weer eens terúgvraagt, begrijpt u…”.
Dus bij deze, burgers van Nederland, volgend jaar burendag bij Máxima, adres bekend .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten