zondag 14 juni 2009

Mannen hebben geluk.


Ik zit nog midden in het verwerkingsproces van het feit dat ik de magische grens van 40 al enige tijd gepasseerd ben. Zodra je, door een jong ‘ding’, geadviseerd wordt crème te gaan gebruiken voor de RIJPERE huid, zijn de aardappels gaar. Dan begint het camoufleren van leeftijdsadequaat verval en het rouwen om vervlogen jeugdigheid.
Mannen hebben geluk. Daar waar vrouwen zich arm kopen aan potjes crème die nooit hun beloftes nakomen, is er voor de mannencrèmes nog weinig aftrek. De gerijpte mannelijke huid straalt namelijk levenservaring uit.
Wanneer mannen van mijn generatie kale plekken gaan vertonen, wordt kaalheid opeens verheven tot een aantrekkelijk modeverschijnsel. Dames, is ooit de ‘coupe grey’ in de mode geweest?
Als een man zichzelf in de spiegel bekijkt, verandert zijn werkelijkheid in een soort Hercules; wij dames zien in ons spiegelbeeld langzaam maar zeker rubensachtige massa’s ontstaan.
Bij vrouwen beginnen alle alarmbellen te rinkelen als we feiten en afspraken gaan vergeten. Mannen daarentegen kunnen zich hun leven lang beroepen op een, genetisch bepaald, selectief geheugen en gehoor.
Vrouwen moeten rond hun 40ste hun leven grotendeels op orde hebben, mannen zijn vruchtbaar tot in de lengte van hun dagen. Ze hebben dan ook alle tijd voor het vieren van een tweede jeugd en het bouwen van een tweede nestje.
Konden wij, dames, altijd nog met trots onze boezem eens flink vooruit steken, heden ten dage krijgen ook steeds meer mannen borsten en de daarbij behorende lingerie.
Mijn meelevende soortgenoten attenderen mij er nog even fijntjes op dat dit nog maar het begin is. Er staat mij op korte termijn minimaal nog de menopauze, urineverlies, haaruitval en botontkalking te wachten.
Toch is uit onderzoek gebleken dat vrouwen gelukkiger en optimistischer oud worden. Ook worden ze milder, met name minder kattig en jaloers.
Maar ja, wiens geluk is dát uiteindelijk weer?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten