Betalen in natura

Alles is te koop. Zolang je er maar genoeg geld voor neertelt, ligt de wereld aan je voeten. Helaas gooit de huidige economische crisis flink wat roet in het eten van onze onbegrensde kooplust. Velen onder ons hebben daardoor aanzienlijk minder geld om vrijelijk te besteden, terwijl de onmisbare wannahaves alleen maar duurder worden. We zullen dus naar andere oplossingen moeten zoeken om aan onze niet-aflatende consumptiebehoeftes te kunnen blijven voldoen. Om je banksaldo wat op te waarderen zou je bijvoorbeeld een krantenwijkje voor je rekening kunnen nemen, de op zolder geparkeerde restinboedel eindelijk eens via Marktplaats kunnen verkopen of je kwaliteiten in de avonduren op de zwarte markt kunnen benutten. Maar wat nu als we geld eens helemaal buiten beschouwing laten en toch in onze behoeftes kunnen voorzien? Die mogelijkheid ligt namelijk ook binnen ons bereik; gratis! Mijn Zeeuwse hart gaat er nu al sneller van kloppen.

The magic word is ‘ruilhandel’. Op zich niets nieuws onder de zon, het is de oudste vorm van handel drijven. Kleding, boeken, diensten, alles van ongeveer gelijke waarde kan tegen elkaar worden geruild. Bijkomend voordeel is dat er geen belasting over betaald hoeft te worden. Voor alle partijen dus een win-win situatie."Als jij mijn dak repareert, snoei ik jouw tuin". “Jij mijn concertkaartje, ik jouw CD?”. “Schilder jij mijn schuur, dan repareer ik jouw computer”. Mogelijkheden te over.

Tenzij…..je niet over gewilde ruilmiddelen of ongekende kwaliteiten beschikt. Wat dan? Het uitgangspunt van deze handelswijze is tenslotte niet voor niets; voor wat hoort wat. Geen nood. Elk mens is namelijk van nature uitgerust met een multifunctioneel inzetbaar ruilobject; het eigen lijf, de natura. Er blijkt veel animo voor deze vorm van ruilhandel te zijn. Er zijn inmiddels diverse websites als eromarkt.nl, sexads.nl en sexjobs.nl, waar mensen hun diensten of wensen kunnen uitwisselen. De betreffende sites zien vraag- en aanbod in deze vorm maandelijks met 5% tot 10% toenemen. Betalen in natura is dé nieuwe trend onder armlastige Nederlanders met twee linkerhanden.

Voor de geïnteresseerden zomaar even een greep uit de advertenties;
* H. uit E. heeft babykleren, een box, knuffels en spenen over, allemaal nog in perfecte staat verkerende. In ruil daarvoor wil hij bekeken worden terwijl hij naakt met zichzelf speelt.
* V. uit H. zoekt ‘goed gevormde en getrainde dansleraar’ voor privélessen. Ze wil binnen 3 maanden de salsa -Cuban style- beheersen. Tegenprestatie is ongeremde seks.
* I. uit B. biedt een ontspanningsmassage met olie en een handmatig hoogtepunt aan. Ze is heel benieuwd wie er leuke spulletjes of waardebonnen voor haar heeft in ruil hiervoor.
* K. uit H. zoekt een klusjesman met twee rechterhanden… Aan haar nieuwe huisje valt nog veel te doen, maar ze heeft de financiële middelen niet om dit te bekostigen. Daarom biedt ze hele goede seks aan als tegenprestatie.

Een vrijtje voor een karweitje. Het getuigt in ieder geval van inventiviteit. En met een flinke schilderklus in het vooruitzicht én de beschikking over een niet onaantrekkelijk lichaam, is het een overweging waard. Helaas ben ik behept met het ethische besef dat het riekt naar prostitutie. Daar ben ik dan weer nèt te braaf voor. Dus er zit voor mij niets anders op dan toch maar gewoon te betalen met klinkende euro’s. Kan ik in ieder geval de belasting nog aftrekken.

Het gevaar komt van links

Zo op het eerste gezicht zie je weinig ‘afwijkends’ aan mij. Maar dat is schijn. Ik heb een handicap, of beter gezegd; een beperking. Alles aan mij ziet er vrij normaal uit, maar een minutieus defect in het bovenkamertje zorgt er voor dat ik tot een risicogroep behoor. Meerdere zelfs. Ik ben namelijk linkshandig. En dat niet alleen, maar ook nog linksbenig en linksogig. Mijn rechterkant hangt er eigenlijk maar een beetje doelloos bij. Als linkslijvige probeer ik me moedig staande te houden in deze rechtsgeoriënteerde maatschappij. Maar dat valt nog niet mee. Alleen als ik in de spiegel kijk, lijkt alles even normaal te zijn.

Op de kleuterschool ging het al mis. Ooit geprobeerd met zo’n, toch al onmogelijk, kleuterschaartje met links te knippen? Ik bedoel maar. Scheuren werd het dus, met als gevolg een plakboek vol lelijke, slordige plakwerkjes als herinnering voor later. Gelukkig trof ik op de lagere school een juf die mij dwong om rechtshandig te leren schrijven. Ik oogstte veel bewondering mijn schrijfwijze; achterstevoren of van onder naar boven, met het papier 90 graden gekanteld. Zelf vond ik dat ook behoorlijk knap, maar mijn ouders gooiden roet in het eten. Zij waren jaren’70-modern en spraken de betreffende juf aan op haar achterhaalde visie. Een gemiste kans. Ze hadden mijn linkerhand op mijn rug moeten vastbinden, mijn linkeroog af moeten plakken en wat al niet meer. Dan was mij uiteindelijk veel leed bespaard gebleven. Vanaf toen ging het eigenlijk alleen nog maar bergafwaarts.

‘Linkshandigen hebben vaker ongelukken en leven korter’. Vind je het gek? Als linkshandige beschik je sowieso al over twee linkerhanden. Ik worstel wat af met allerhande apparaten die zijn ontworpen voor rechtshandigen. Veiligheidsknopjes zijn bijvoorbeeld voor linkshandigen vrijwel onbereikbaar. In het met je rechterhand reiken naar het uitknopje links, over je kettingzaag heen, zit een zeker risico . En dan autorijden. Mijn linkerhand hoeft alleen maar een beetje het licht te bedienen. Eitje. Mijn rechterhand daarentegen is verantwoordelijkheid voor het schakelen, de handrem, de radio, verwarming of verkoeling en schone,droge ruiten. Do I have to say more? En als zich iets onverwachts voordoet op de weg, dan is mijn natuurlijke reflex het stuur een ruk naar links te geven zodat ik op de verkeerde weghelft beland. Ik ben een gevaar op de weg, het is gewoon een wonder dat ik nog leef. Mijn levensverwachting is trouwens sowieso gemiddeld 9 jaar korter dan dat van een rechtshandige. Linkshandigheid blijkt ook nog eens een samenhang te hebben met wat je een zwakker zenuwstelsel zou kunnen noemen, met als gevolg een verhoogd risico op een aantal levensbedreigende aandoeningen.

En dan heb ik het nog niet eens over de dagelijkse ongemakken. In spiegelbeeld leren veters strikken, breien en macrameeën, het is geen sinecure. Ik heb alles moeten leren van rechtshandigen. In hun ogen was en ben ik vooral ónhandig. Geen wonder dat mijn zelfvertrouwen en zelfredzaamheid onderontwikkeld zijn. Als ik vroeger op school met handvaardigheid ging gutsen of figuurzagen, wendde de juf al bij voorbaat verschrikt haar hoofd af. Nu nog, als ik in het bijzijn van mijn moeder een plakje kaas wil afschaven, neemt ze het van me over. ‘Laat mij maar even…’. Dunschillers, ook van die rechtse ondingen. Hoe kan een linkshandige ooit met zijn dobbelstenen tippen aan de zorgvuldig geschilde piepers van een rechtshandige? En hoe vaak ik in het verleden niet in verlegenheid ben gebracht door het uitsteken van de verkeerde hand bij een kennismaking, of erger nog , de genante vertoning bij het aanbieden van de verkeerde wang.

De hele wereld ademt rechts. Rechts staat voor alles wat positief is. ‘Je bent mijn rechterhand’. ‘Right’ is goed. Links daarentegen staat voor het negatieve. Ons 'sinister' stamt bijvoorbeeld af van het Latijnse equivalent voor 'links'. Het Engelse 'left' is verwant aan het Keltische 'lyft', wat 'zwak' betekent. En het Franse 'gauche' duikt in het Engels als 'gawky' op, wat voor 'onnozel' staat. Geen wonder dat er mensen zijn die lijden aan sinistrofobie (fobie voor linkshandigen of voorwerpen aan de linkerkant). Als ik rechtshandig was, zou ik ze ook mooi links laten liggen.

Nu schijnen mijn rechter- en linker hersenhelft wel weer beter met elkaar te communiceren dan dat dat bij rechtshandigen het geval is, maar daar heb je alleen maar last van. Het gekonkel daarboven zorgt er voor dat er allerlei negatieve emoties opgewekt worden, met als gevolg boosheid, chagrijn en een lastig humeur. Daar heb ik gelukkig weinig last van. Maar daag me niet uit. Want berg je maar als ik écht link word. Als gevolg van mijn beperking beschik ik namelijk ook nog eens over een bijzonder kort lontje. En mijn linkse…die is goed.

‘13 augustus; Internationale lotgenotendag voor linkshandigen’

Gaat Wilders vrijuit?

"Geert Wilders heeft bijgedragen aan de ontwikkeling en daden van Breivik. Ik zou zeggen dat hij het Noorse bloed op zijn lippen heeft. Hij heeft de voedingsbodem geschapen, ideeën aangedragen die vervolgens tot inspiratie hebben gediend van deze meneer. Daar is meneer Wilders toch ten volle verantwoordelijk voor. Hij heeft op zijn minst bijgedragen aan het klimaat, de omstandigheden die hebben geleid tot deze gruwelijke daad." Aldus advocaat Spong.

Een boude uitspraak, het zal je maar aangerekend worden. Maar Wilders zit er vooralsnog niet zo mee. Vanaf zijn vakantieadres heeft hij direct afstand genomen van enige betrokkenheid of verantwoordelijkheid bij het bloedbad in Noorwegen. Daarmee was de kous voor hem af. Op de uitspraken van Spong reageert hij door te stellen dat de advocaat aan een Wilders-fobie lijdt. Vervolgens accentueert hij nog even fijntjes via Twitter dat hij geenszins van plan is om in de toekomst een mildere toon aan te slaan, 'zeker niet over de vreselijke islam'. Zijn partijgenoten staan volledig achter hem, slechts 3 procent van de PVV-kiezers vindt dat hij zich wel eens wat genuanceerder mag uitspreken. Maar wast hij inderdaad zijn handen in onschuld? Kun je de feiten los van elkaar zien: Aan de ene kant heb je toevallig het gedachtegoed van Wilders en zijn geestverwanten en aan de andere kant loopt er toevallig een monomane idioot rond, die zijn gewelddadigheden linkt aan dat gedachtegoed?

Natuurlijk is Wilders niet persoonlijk verantwoordelijk voor de massamoord in Noorwegen. Dat zal iedereen met me eens zijn. Terecht neemt hij hier afstand van. Aan de andere kant heeft Wilders bepaald geen geheim gemaakt van zijn aversie tegen en verachting van de islam, hij heeft zijn islamfobie als een olievlek weten te verspreiden door het creëren van een vijandbeeld in de vorm van moslims die louter uit zouden zijn op de ondergang van onze beschaving. Vooralsnog is Wilders juridisch vrijgesproken van de aanklacht tot haatzaaien en discriminatie. Hij beroept zich met name op een groot gemeengoed; de vrijheid van meningsuiting. Ik zet echter mijn vraagtekens bij het feit of je binnen die vrijheid ook het recht hebt tot het doen van haatdragende en discriminerende uitspraken vanuit een publieke functie. Maar volgens de rechter mag het en binnen onze rechtsstaat is dat nu eenmaal doorslaggevend. Wilders heeft een serie boude uitspraken richting de islam op zijn naam staan en schuwt elke vorm van dialoog, waardoor de tegenstellingen tussen autochtonen en allochtonen steeds groter lijken. Hij wekt de indruk dat dit een volledig legitieme omgangsvorm is. Zo is er een voedingsbodem ontstaan voor een dualistische klimaat. Een klimaat waarin de islam en de ‘linksdenkenden’ de vijand zijn. Of van de andere kant bezien; een klimaat waarin de ‘rechtsdenkenden’ moeten worden bevochten. Een klimaat waarin ‘een’ Anders Behring Breivik op gruwelijke wijze tracht de Arbeiderspartij haar toekomst te ontnemen, omdat hij deze verantwoordelijk acht voor de moslimimmigratie.

Wat nu als het drama zich niet in Noorwegen , maar in Nederland had afgespeeld? Ik ben ervan overtuigd dat ook hier in kelders of op bovenkamertjes plannen beraamd worden die het daglicht niet kunnen verdragen, zodra ze realiteit worden. En stel, ook deze dader benoemt Wilders tot zijn grootste inspiratiebron. Nog steeds is Wilders dan niet persoonlijk verantwoordelijk. Maar we zullen dan wel grote vraagtekens gaan zetten bij de verantwoordelijkheid van het gezag. Of het nu uit de linkse of rechtse hoek komt, aanzetten tot verachting, beschuldigingen en haat leidt nooit tot een acceptabele multiculturele samenleving, het leidt tot oorlog. Wilders zelf beperkt zijn oorlog tot verbaal geweld, maar wat je eenmaal zaait zul je uiteindelijk ook oogsten. Hoe een oorlog kan escaleren hebben we in Noorwegen kunnen zien. Wij kunnen nu meeleven met de Noorse slachtoffers en hun nabestaanden en tegelijkertijd opgelucht ademhalen dat het niet ‘onze’ kinderen betreft. Het komt wel steeds dichterbij, maar het blijft, gelukkig, nog net ver genoeg van ons bed.

Vrijheid van meningsuiting is een groot gemeengoed. Maar het is geen vervanger van beschaving, fatsoen en respect. Wilders is mijns inziens niet hoofdelijk verantwoordelijk van het Noorse drama. Daarentegen zou het zowel voor hem als voor ons allemaal een aanleiding moeten zijn tot kritische zelfreflectie. Want de maatschappij bestaat niet alleen uit Wilders, Breivik en wat linkse anarchisten. De maatschappij dat zijn wij, met z’n allen. En ook advocaat Spong.