Dit is het dus. Het leek mij voorheen altijd een ultiem interessant fenomeen, een ondoorgrondelijke kwaal, slechts weggelegd voor intellectuelen en kunstenaars. Maar dit is het dus, een grote leegte, genaamd schrijversblok.
Ik heb echt wel wat ideeën, maar ze komen niet ‘lekker uit de pen’, zeg maar.
Ik zou b.v. willen schrijven over de man van de doe-het-zelf-winkel die me altijd begroet met ‘Mevrouwtje, wat mag het zijn?’ Ik weet nog niet of het in zijn optiek een promotie of een degradatie betekent dat ik van ‘jongedame’ inmiddels tot ‘mevrouwtje’ ben geworden. Maar hoe goed ik me ook altijd op deze confrontatie voorbereid, hij weet mij altijd het gevoel te geven dat ik de intellectuele vermogens heb van een insect.(een kleine) Ik kan ervan dromen deze man een ingewikkelde boodschap in een fourniturenspeciaalzaak te laten doen.
Ik had schrijfplannen over een saunabezoek met vriendin C. Over onze kritische observaties van elkaars vakantierolletjes, die hun bestaansrecht ontlenen aan brie, wijn en andere Franse lekkernijen. En hoe wij thuis vertelden over ons diner bestaande uit ‘kalfsragout in een jasje met aardappelgarnituur in roomsaus en groene salade’, om niet te hoeven bekennen dat we op deze weldadige dag gewoon kroketten, friet met máyo en een plakje komkommer hebben zitten wegwerken.
Ik wil in ieder geval niets schrijven over een aanstaand bezoek aan een concert van Nick en Simon, quality-time voor de middelste dochter, die er steeds vergoelijkt bij vermeldt : “Jan Smit komt ook, maar dat vind ik niet zo heel erg”.
Mijmerend bij een, hopelijk, inspirerend glas rode wijn bedenk ik me dat ik me steeds meer schrijfster ga voelen: een columniste met een blog én een blok.
Ik heb echt wel wat ideeën, maar ze komen niet ‘lekker uit de pen’, zeg maar.
Ik zou b.v. willen schrijven over de man van de doe-het-zelf-winkel die me altijd begroet met ‘Mevrouwtje, wat mag het zijn?’ Ik weet nog niet of het in zijn optiek een promotie of een degradatie betekent dat ik van ‘jongedame’ inmiddels tot ‘mevrouwtje’ ben geworden. Maar hoe goed ik me ook altijd op deze confrontatie voorbereid, hij weet mij altijd het gevoel te geven dat ik de intellectuele vermogens heb van een insect.(een kleine) Ik kan ervan dromen deze man een ingewikkelde boodschap in een fourniturenspeciaalzaak te laten doen.
Ik had schrijfplannen over een saunabezoek met vriendin C. Over onze kritische observaties van elkaars vakantierolletjes, die hun bestaansrecht ontlenen aan brie, wijn en andere Franse lekkernijen. En hoe wij thuis vertelden over ons diner bestaande uit ‘kalfsragout in een jasje met aardappelgarnituur in roomsaus en groene salade’, om niet te hoeven bekennen dat we op deze weldadige dag gewoon kroketten, friet met máyo en een plakje komkommer hebben zitten wegwerken.
Ik wil in ieder geval niets schrijven over een aanstaand bezoek aan een concert van Nick en Simon, quality-time voor de middelste dochter, die er steeds vergoelijkt bij vermeldt : “Jan Smit komt ook, maar dat vind ik niet zo heel erg”.
Mijmerend bij een, hopelijk, inspirerend glas rode wijn bedenk ik me dat ik me steeds meer schrijfster ga voelen: een columniste met een blog én een blok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten