Vakantie associeer ik voornamelijk met ontspanning, blijheid en vrijheid, en dat dan delen met hen die je lief zijn. Maar ik lees in de krant dat dit lang niet voor een ieder weggelegd is. De zomervakantie leidt zelfs tot een piek bij echtscheidingsadvocaten, want ‘juist door het gezamenlijk doorbrengen van vrije tijd komen onderlinge spanningen en ergernissen tot uitbarstingen’. Men spreekt hier zelfs van een ‘zomerse trend’.
Ik realiseer mij dat ik op de camping wel menigmaal deelgenoot ben geweest van communicatie tussen potentiële trendvolgers.
“Janet, Tijntje kan echt al zélf trappen op zijn fietsje!” Gevolgd door een ijzig : “Dat kan hij al 3 maanden, hoor..”.
Man en vrouw, zwijgend tegenover elkaar in een restaurant. Man kijkt om zich heen. Vrouw sist : “We zitten hier hoor”, om vervolgens weer verder te zwijgen.
Of de Franse overburen: Mooi, verveeld kijkend meisje en haar vriend, die zijn uiterste best doet om het haar naar de zin te maken. Hij maakt grappen, doet boodschappen, maakt heerlijke hapjes en drankjes voor haar klaar, maar ze blijft nors mooi zijn. Helaas jongen, dit gaat het niet worden. Je komt de ware nog wel tegen, misschien iets minder mooi, maar zeker leuker.
Deze dan : “Je vader denkt dat hij lollig is”. Gevolgd door : “Je moeder moet zich weer eens met alles bemoeien”. Dit blijkt het begin te zijn van een pikante woordenwisseling, bol van ‘ik altijd’, ‘jij nooit’ en visa versa. Zoonlief vlucht het zwembad maar in.
Mijn man en ik hebben moeten concluderen dat wij ook dit jaar niet erg trendy zijn. We hebben het zelfs ouderwets leuk gehad. Sterker nog, we verheugen ons al weer op de volgende vakantie. En ook binnen de vriendenkring hebben we deze zomer nog geen trendvolgers kunnen signaleren. Hoe ‘out’ kun je zijn.
Ik realiseer mij dat ik op de camping wel menigmaal deelgenoot ben geweest van communicatie tussen potentiële trendvolgers.
“Janet, Tijntje kan echt al zélf trappen op zijn fietsje!” Gevolgd door een ijzig : “Dat kan hij al 3 maanden, hoor..”.
Man en vrouw, zwijgend tegenover elkaar in een restaurant. Man kijkt om zich heen. Vrouw sist : “We zitten hier hoor”, om vervolgens weer verder te zwijgen.
Of de Franse overburen: Mooi, verveeld kijkend meisje en haar vriend, die zijn uiterste best doet om het haar naar de zin te maken. Hij maakt grappen, doet boodschappen, maakt heerlijke hapjes en drankjes voor haar klaar, maar ze blijft nors mooi zijn. Helaas jongen, dit gaat het niet worden. Je komt de ware nog wel tegen, misschien iets minder mooi, maar zeker leuker.
Deze dan : “Je vader denkt dat hij lollig is”. Gevolgd door : “Je moeder moet zich weer eens met alles bemoeien”. Dit blijkt het begin te zijn van een pikante woordenwisseling, bol van ‘ik altijd’, ‘jij nooit’ en visa versa. Zoonlief vlucht het zwembad maar in.
Mijn man en ik hebben moeten concluderen dat wij ook dit jaar niet erg trendy zijn. We hebben het zelfs ouderwets leuk gehad. Sterker nog, we verheugen ons al weer op de volgende vakantie. En ook binnen de vriendenkring hebben we deze zomer nog geen trendvolgers kunnen signaleren. Hoe ‘out’ kun je zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten